Das últimas mareas; Ana Romaní

Ule esta hora como cando regresas. 

Ule esta hora como cando regresas

e soño eguas agallopando na mar brava.

Este sangue derrámase como auga

sobre o cemento no outono e ule

ó rastro que deixan os paxaros

cando fuxen en solpores de espada.

Así rasga a túa presencia,

e fágome sal e pranto.

Ule esta tarde como cando marchas

e levas contigo as miradas brancas,

as singraduras dos dedos na ternura.

Así, sen ti,

fica o mar tan tristemente en calma,

e eu canto.

Romaní, Ana (1994): Das últimas mareas. (A Coruña: Espiral Maior poesía)