Anxos con patíns brancos na praza de O Grove; Luz Pozo Garza

ANXOS CON PATÍNS BRANCOS NA PRAZA DE O GROVE

Andei as rúas doutros anos na vila mariñeira

Os vieiros que circunvalan espacios misteriosos

Meditei na ponte veneciana

No camiño iniciático

que leva á illa do tesouro

inda por descubrir

Por debaixo pasaban as ondas coma a vida

musitaban as aves as puras letanías

dunha levitación non aprendida

En procura de ti

xurdía a cegadora presencia da Lanzada

en liñas sinuosas que se ofrecen intactas

coma unha harpa

que fire o corazón de emoción sideral

Mística

Soaban as palabras de amor e mais a morte

Non aprendín aínda a escoitalas sen pranto?

pero ninguén me viu chorar

agás dúas meniñas na praza do concello

cando lía eu a prensa

na apoiatura dun bloque de granito tallado:

Viñeron xunta min

Con patíns brancos

Con palabras purísimas de rula

Con ollos de solsticio

Con esguince de arcanxos

Con azas a porfía?

Un Anxo iniciativo. Outro moderador

Preguntáronme o nome

Preguntáronme a tabla de multiplicar

Os ríos de España

As fontes de enerxía

(Non sei se me aprobaron)

Dixéronme que viñan onda min porque me vían igual ca/

rula solitaria: ?si no es la tortolica que está

viuda y con dolor?

Non sabían os anxos

que estou aprendendo a vivir?

(De Prometo a flor de loto)